Modern Portföy Teorisi
‍
Harry Markowitz tarafından 1952 yılında ortaya atılan Modern Portföy Teorisi (MPT) kurumsal yatırımcıların varlık dağılımlarını oluştururken kullandıkları en önemli araçlardan biridir.  MPT sonrasında Nobel ödülüne layık görülmüş ve çalışma modern portföy yönetiminde bir mihenktaşı olarak yer almıştır. Riskten kaçınan bir yatırımcının, risk ve/veya getiri tercihine göre optimum portföyünün hesaplanabilmesine olanak sağlamaktadır ve günümüzde yaygın kullanım alanına sahiptir. MPT portföy getirisinden taviz verilmeden riskinin azaltılabileceğini göstermiştir. Bu Harry Markowitz tarafından yatırım dünyasındaki "only free lunch" tek bedava yemek olarak adlandırılmıştır.
‍
‍
Black-Litterman Yaklaşımı
‍
Pratik uygulamalarda parametre kestirimlerindeki hatalar, özellikle getiri beklentilerindeki sapmalar, optimizasyon sonucunlarının bu hatalara karşın çok hassas olmasına yol açmaktadır. Bu durum yüksek portföy dönüş hızı ve portföy dağılımında çok oynak sonuçlar ortaya çıkmasına neden olmaktadır.
‍
Goldman Sachs bünyesinde çalışan Fisher & Black 1992 yılında Black-Litterman (BL) modelini ortaya atmıştır. Modelde, portföy yöneticilerinin getiri beklentilerinin CAPM modeli uyarınca piyasa getiri beklentisi ile birleştirilmesi ve daha stabil bir getiri tahmini oluşturulması amaçlanmıştır.

‍
BL modeli üç temel adımdan oluşur

1- CAPM' den faydalanarak piyasa portföyünün getirisi hesaplanır.
2- Portföy yöneticilerinin piyasa görüşleri ortalama piyasa öngörüleri ile BL model kullanılarak birleştirilir.
3- Hesaplanan getiri değerleri  kullanılarak ve belirlenen risk seviyeleri için optimum portföyler hesaplanır.
‍
Oldukça esnek bir yapıya sahip olan BL model portföy yöneticilerinin görüşleri ile stratejik ve taktiksel varlık alokasyonunun belirlenmesi amacıyla kullanılır. Portföy yöneticisi görüşleri yerine model tabanlı bir yöntemle görüşlerin belirlenmesi sağlanarak tamamen kantitatif bir yapı içerisinde de kullanılabilmektir.